Ons nieuwe vriendje, Baake

Ons nieuwe vriendje Baake, kennelnaam: Eino van het Zonnebeekbos, hebben we opgehaald uit Enschede.  Met het verschrikkelijke ongeluk van Henzen nog vers in ons geheugen en het gemis nog zéér groot, wilden we wel zo snel mogelijk weer een pup. Zo kunnen we onze zinnen weer op de toekomst zetten. Dit maakt dat ons nieuwe kleine kereltje méér dan welkom is.

Bij de kennel ‘Van het Zonnebeekbos’ kwam onze Virtan ook vandaan en Linda en Wilfried zijn we nooit uit het oog verloren. Toen daar dan toch een reutje voor ons vrij kwam waren we dan ook erg blij. We hebben uiteindelijk voor Eino gekozen, we noemen hem Baake. Hij had geen betere start kunnen krijgen dan daar, in het mooie Zonnebeekbos.

Baake, welkom!

8 weken nu. En al een heel eigenwijs apekoppie.

Thuis. We hebben hem de naam Baake gegeven. 

Nog moeilijk om ze samen zittend op de foto te krijgen...

Onderweg naar huis, even laten plassen. De riem was leuker.

Bij de fokker was alles prima in orde. Deze tunnel vonden ze geweldig.

Verliefd

Toen nog Eino.

RIP Henzen

We hebben Henzen laten cremeren. Dit is heel respectvol gedaan, kregen een mooie strooibus met zijn as en een plukje haar van hem in een doosje. Ook een print van zijn poot zat er bij.

We moeten nog een moment vinden om definitief hem zijn laatste plek te geven, plekje in de buurt van zijn voorgangers Bakoes en Virtan.

Dit was Henzen op en top.

We missen hem ontzettend!

Met Henzen op de kraaien

Zo af en toe gaan we op de kraaien. Niet te vaak anders raken de kraaien er aan gewend maar soms moet het echt wel. Het wordt al vroeg licht dus moeten we er al heel vroeg zitten. 'Gekkenwerk' denk je op dat moment, maar als er een mooi tableau ligt aan het eind van de morgen dan weet je dat je niet voor niets zo vroeg bent opgestaan. De boer is weer blij want die meldde schade en er zijn wat minder jonge beestjes 'de pineut'.

Henzen zoekt z'n eigen plek waarvandaan hij alles redelijk goed in de gaten kan houden. Hij lag hier ook nog mooi uit zicht voor inkomende kraaien.

Deze kraai gaf nog even een weerwoord aan Henzen maar verloor het uiteindelijk toch.

Henzen komt altijd mooi vlot terug.

Goedzo Henzen!

Wat toch weer een knappe vent!

Bovenstaande foto en onder ook, Henzen wil eigenlijk liever de kraai zelf houden.

Van deze poten moet je geen krauw krijgen...

We hebben deze morgen met drie geweren gezeten.

Dit levert dan een mooi tableau op.

Bij ons vloog het niet meer maar in de verte wel, toch Henzen?

Duiventijd

De duiventijd is weer aangebroken hier. In deze tijd van het jaar kan je af en toe een ware duivenplaag verwachten op bepaalde percelen. De boer kan op dat moment behoorlijk wat schade aan zijn gewas hebben. Nu staat de gerst en tarwe hier al aardig geel en vallen de duiven af en toe massaal in. Dit is meestal maar kortstondig dus een beetje geluk moet je hebben als je net op dat moment tijd hebt om te bestrijden.Ze kijken dan niet eens naar de lokkers en moet je gewoon geluk hebben dat ze in je buurt komen. Op andere momenten werken we wel met lokkers en tegenwoordig mag een duivenmolentje weer.

Hieronder een aantal foto's van de afgelopen duivenbestijdingsdagen:

Tobor was met Anton mee geweest.

---------------------------------------------------

Tobor met duif

Trouwe Tobor komt hem netjes afgeven. 

Zo ligt Tobor dan. Ziet er niet comfortabel uit maar ja...
Hij houdt het luchtruim in de gaten.

Nog even poseren met een duif.

---------------------------------------------------

Henzen is bang om ook maar iets te missen. 

Hij was de vieze sloot al eens ingedoken. Vervolgens ben ik dan ook zwart want uitschudden doe je altijd in de buurt van de baas toch?!?

-----------------------------------------------------

Henzen met duif

Goed gedaan Henzen! In de tarwe is het moeilijk markeren.

'Flying Henzen'. Zo snel als hij heen gaat komt hij ook terug.

Henzen de indiaan. 

Borst vol met veren en rood van het bloed van de duiven.

Anton zat met Tobor en ik met Henzen.

Mooi tableau van 27.

(De missende duiven waren al naar een liefhebber.)

Tobor en Henzen, prachtige plaatjes!

Voor het blad BUIT zijn meerder foto's gemaakt van Tobor en Henzen. Hier een paar hele mooie, gemaakt door Leoniek van der Vliet:

'Fotomodel' Tobor

En dan word je gebeld door een redacteur van De Jagersvereniging van een nieuw uit te geven blad met de vraag of er een fotograaf langs mag komen om foto's te maken van mijn honden. Nou ehhhh... natuurlijk! Er zou ook nog iemand bellen om een interview af te nemen met de vraag waarom ik trots ben op mijn hond. Hond??? Maar ik heb twee honden! Ik moest een keuze gaan maken tussen Tobor en Henzen... 

Eind januari is er een professioneel fotografe langs geweest om foto's te komen maken in onze jacht van Tobor en Henzen. Tobor was echt een waar fotomodel. Hij leek er van te genieten en bleef echt keurig zitten op de manier hoe ik hem neerzette. Henzen daarentegen keek liever om de fotografe heen, achter zich, naast zich, bang om maar iets te missen van wat er zich allemaal in de boomgaard afspeelde. Daarom is de keuze van de te plaatsen foto op Tobor gevallen.

Heb het allemaal nog lang stil moeten houden, maar uiteindelijk is deze week het blad 'BUIT' uitgegeven en het is een mooi glossy magazine geworden. Hij is zelfs te verkrijgen in de boekhandels.

Foto's van Leoniek van der Vliet

Eerste editie, mei 2018

Het artikel

De originele foto.

Bij het zien van deze foto snap je waarom ik voor Tobor heb gekozen...

De twee zo typerend vastgelegd!

'Verdieping Zweetwerk' voor jachtaktehouders

Gisteren heb ik een workshop 'Verdieping Zweetwerk' voor jachtaktehouders gevolgd. Het was een zeer leerzame  en goed verzorgde dag. Dit vooral omdat er veel over praktijk werd gepraat. Dit is toch anders dan wanneer je zweetwerk doet voor de Orweja-proeven.

De ochtend begon met een diapresentatie over de theorie (van de praktijk), daarna gingen we naar buiten waar Jeroen van Eijk zes aanschotplaatsen had nagebootst en wij moesten vaststellen waar het ree geraakt zou kunnen zijn. Hier zaten een paar 'instinkertjes' tussen maar juist daarvan leer je het meest.

's Middags hebben we allemaal nog een zweetspoor gelopen. Tobor en ik kregen goed commentaar waar we weer mee verder konden. Ik kon Tobor goed lezen alleen het moeilijke van hem, staande hond, is dat hij ver onder het spoor loopt. Hierdoor krijg ik weinig zweet te zien onderweg dus ook weinig zekerheid voor mijzelf of Tobor en ik goed bezig zijn. Ik moet puur op Tobor vertrouwen. Maar ja... dat is wat zweetwerk is!

L

Tobor met zijn 'getuigschrift'.

Op onderstaande foto's was een situatie nagebootst dat een jager een ree had geschoten. Deze was afgesprongen en waar is hij geraakt? Zoek het maar uit met z'n allen groep!

Het bleek dat het ree niet geraakt was want in de kogelbaan was een afgeschoten takje te zien. de kogelinslag zat te laag ten opzichte van de afsprongprenten. Het schot was mis.